شعرهای سفیدشعرهای خودم |
دل پر زهنربازبان قرون پنج وشش [ سه شنبه 27 دی 1401 ] 13:40 ] [ حمیدرضاسفید ] [ ] لرزشی ناخواه داردشانه امرشک فنجان می کنددیوانه ام برلبش لب مینهی درخانه ام؟!! مثل شمعی سوختم امادریغ سوی دیگرمی رودپروانه ام سوزوسرمای زمستانست ومن می خزم تنها به کنج لانه ام این زمستان، گرم می رقصاندم لرزشی ناخواه داردشانه ام. می روی ومی رودازیادتو داستانم،قصه ام افسانه ام هرکجایی کاش،یادت آورند رشک فنجان می کنددیوانه ام #حمیدرضاسفید https://t.me/joinchat/AAAAADvnDUzsxdc5etmnLA برچسب ها: شعرسفید , شعرهای سفید , رشک , حسادت , دیوانگی , بوسه , لب برفنجان , شکوه وشکایت , حمیدرضاسفید , رامهرمز , اهواز , لرزش شانه , موی زیبا , دوستی , رفتن , فراموشی , عشق , خیان , [ بازدید : 432 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما : ][ شنبه 14 اسفند 1395 ] 19:42 ] [ حمیدرضاسفید ] [ ] شهرمنشهرمن؛ دیگرمرادرخودنمیبینی بهاران خاطراتم دفن شددرجای جای لاله زاران شهرمن؛ من رابه یادآورمیان کوچه هایت خاطراتی ازنفس افتاده دارم زیرباران شهرمن دیگرنمی خوانندبربیدوکنارت بلبلان رفتندوخاموشنددردشتت هزاران شهرمن؛ آندم که غم بیخ گلویم میفشارد گِردخودهرگزندیدم دوستی راغمگساران بس صداقت هاکه کردم تحفه ی دست عزیزان بس محبتهاکه کردم هدیه ی أقدام یاران من که عمری دوستی بادشمنان خویش کردم بی نصیبی بین که آخردشمنی دیدم زیاران ازتمام دسترنج خوددراین دنیاخدایا چشم تررامیبرم،باخاطرات چشمه ساران من جوانی راتبه کردم،ببین پیرازدرونم نوگلی بودم شکستم درعمیق بیشه زاران چشمه ی مهرومحبت خشک شد،من تشنه ماندم خشکسال عشق آمدای دریغا روزباران شعر،حمیدرضاسفید [ شنبه 27 تير 1394 ] 23:37 ] [ حمیدرضاسفید ] [ ] |
