بیشعوری

کسانی چشم سردارندوکورند

زانسانیت وآدم به دورند

توانم بادوصدبرهان قاطع

کنم ثابت که اینان بیشعورند

اگرازدوستان نیکی ببینند

به خودبالندکه: دارای زورند

خلاف میلشان کاری اگرشد:

همه دنیاسراسربیشعورند

نمی فهمنددنیا راه تنگیست

وازاین راه مردم درعبورند

تمام فهمشان تانوک بینیست

زبینی آنطرفتر روزکورند

نمیدانندمغزودست وپاشان

خوراک کرم وموش ومارومورند

دل خورشیدراتاریک بینند

گمان دارندخود دریای نورند

به جشن دوست، اینان درعزایند

به مرگ دوست ،ایشان درسرورند

نگردددوست الا درپی نفع

وآن هم تابدانجاکه ضرورند

زبس دردوستیشان بی ثباتند

پیاپی دوستهاشان درعبورند

سراپاانتظارندوافاده

زخود راضی وباخویشان شرورند

وجودی بی وجودوبی تمیزند

نجس وبدنهاد وبی طهورند

خوشاآنان که ازاین گونه مردم

زمین تاآسمان فرسنگ دورند

#حمیدرضاسفید

زمینی نیست،بامی می فروشند.

به صید کشته،دامی می فروشند.

توراتاسودداری دوست دارند

پس ازآن با کلامی میفروشند.

به گامی می خرندت این جماعت

نرفته چندگامی می فروشند.

به نقدت می خرند این مردم ای دل

پس ازچندی به وامی می فروشند.

مکن خودراغلام تاجرعشق

توراهمچون غلامی می فروشند

مده‌دست کسی جام محبت

تورافردا به جامی می فروشند

خریدارمحبت کیست جایی

که مهرت رابه شامی می فروشند

محبت ارزشش تا پای مال است

دلت رابی دوامی می فروشند

مشو غره به درس و عشق و لبخند

تورا مانند عامی می‌فروشند

اگرامروز نفروشند،فردا

چوبرگیرند کامی می فروشند.

حمیدرضاسفید

میشود هردم عذابم ببشتر

از غمت درپیچ وتابم بیشتر

آتش است این زندگی و هرزمان

می چکد قلب مذابم بیشتر

خسته ام.. بگذار ،بیدارم نکن

یابده چیزی زخوابم بیشتر

دوست،در بیدادگاه دوستی

کرده ازدشمن کبابم بیشتر

بوی سم می آید از دستان دوست

می دهد هرلحظه آبم بیشتر

آفتابی کاش بودم ازوفا

تابراین دلها بنابم بیشتر

حمیدرضاسفید