پسته ی بی مغز راگو،بعدازاین خندان مشو

لاجرم بی مغزها درهم تنیده دوبه دو

کفش راباید به قدرپا خریدای دوستان

ورنه گرتنگی کند باید ببخشی نوبه نو

ماهمینیم ای رفیق ار دوست می داری بیا

گرکه چرکینی زراه ورسم ما،ای جان،برو

سنگ بالا مینهی،رسم رفاقت نیست این.

هرکه هستی با« شما» کاری ندارم،آی «تو»!!

سالها درسینه هاکشتیم بذر مهر وعشق

بی نصیبی بین که حاصل کینه شد وقت درو

بس محبت پاسخش نامهربانی شد مرا،

شک ندارم جو زگندم روید وگندم زجو

حمیدرضاسفید