دریغ از نگاه بهارآفرینت

که بربرکه ی چشم پاییزی من نتابد،

بهارنگاهت گلی بی خزان باد،

ای روح باران.

نگاه تو روح سخاوت

برای نگاهی که چشمان دنیا برایش غریبند.

به یادت گلی سرخ راپروریدم

تورادرکنارگل خویش دیدن

همه آرزووامیدم.

دریغا،امیدمراوقدم های خودراازاین گل بریدی

نیفتادچشم توبرکلبه ی ما

ندیدی...ندیدی،

ندیدی به بوی توتاسینه ی گل دویدم،

ندیدی که بااشک خودبرگل سرخ عشقم چکیدم.

ندیدی که درگوشه ای بی صداسینه ام را،

ازآن شب

چویک مادرلال فرزندمرده دریدم....

ندیدی........

ومنهم به جزناله ای بی صدا،بی نهایت

از آن شب به چشماان پاییزی خودندیدم ......

شاعر: حمیدرضاسفید