پرستورامکن آزار
پرستوی دلم
درزیرطاق آسمان چشم تو
درآشیانی گرم جادارد.
چه آرام آسمان،آبی.
چه محکم آشیان،ازجنس بی تابی.
...................................................
توهم این راشنیدی:«باپرستومهربان باید؟
پرستوهای بی آزارراهرگزمکن آزار؟»
پرستوبابهاران می رسدازراه،
باپاییزخواهدرفت.
چه نازنداین پرستوها!!
پرستورامکن آزار،
غمگین است.
شعرازحمیدرضاسفید
[ شنبه 24 خرداد 1393 ] 2:45 ] [ حمیدرضاسفید ]
[ ]
