دردا ز روزگار

چشمان خویش رادرتوگم کرده ام،

ای ابر.

مه آلودم.

من يادگارتیشه ی فرهادم

من تیره ی نگاه شب آلودووزخمی دودم.

ای عشق ناتمام!

ای غصه ی مدام!

دردازارتعاش قلم،لرزش کلام.

دردازجام بلورشکسته ام.

دردازسرنوشت لاله ی وامانده ی کویر،

دردازمرغ جدامانده ازبهار،

دردازروزگار!!

[ بازدید : 527 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما :
]

[ يکشنبه 2 شهريور 1393 ] 3:41 ] [ حمیدرضاسفید ]

[ ]