دردا ز روزگار
چشمان خویش رادرتوگم کرده ام،
ای ابر.
مه آلودم.
من يادگارتیشه ی فرهادم
من تیره ی نگاه شب آلودووزخمی دودم.
ای عشق ناتمام!
ای غصه ی مدام!
دردازارتعاش قلم،لرزش کلام.
دردازجام بلورشکسته ام.
دردازسرنوشت لاله ی وامانده ی کویر،
دردازمرغ جدامانده ازبهار،
دردازروزگار!!
[ بازدید : 527 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما : ][ يکشنبه 2 شهريور 1393 ] 3:41 ] [ حمیدرضاسفید ]
[ ]