شب همه شب،غصهزمن یادکرد

این دل من شب همه فریادکرد.

رفتی وآمدبه سرم خیل غم

آه ندانی که چه بیدادکرد

چون جگرخون زلیخاشده ست

بس که دل ازپیرهنت یادکرد

داشت مراشب به فنامی کشید

یادسپیدت به من امدادکرد.

بوی توآوردنسیم بهار

لطف خدابودمراشادکرد.

ای گل مریم به وجودت مناز،

بادخزان بین چه به شمشادکرد.

کوه غمت رامژگانم برید

آن نه بزرگ است که فرهادکرد.

قسمت این دل زازل دردبود

وه که چه این دردخدادادکرد

شعرازحمیدرضاسفید